حسن جانم

اگر مقصدت تاخدا رفتن است
ز میخانه ایوان طلا رفتن است
سحر تا ضریح رضا رفتن است
نجف رفتن و کربلا رفتن است

در خانهء مرتضی را بزن
پس از ربنایت بگو یاحسن

از این خاکبوسی به بالا برس
به سبحان ربی الاعلا برس
به قنبر، به سلمان، به مولا برس
به افطار شبهای زهرا برس

فقط بوسه بر روی مصحف بزن
نوه دار شد مصطفی، کف بزن

بیا عیدی ات را ز طاها بگیر
نخی از عبای حسن را بگیر
سرت را در این خانه بالا بگیر
از امروز، خرجی فردا بگیر

جز اینجا به جایی دگر سر نزن
که شد دیگر امشب علی، بوالحسن

در این خانه امشب گرفتار باش
اگر ناز دارد، خریدار باش
گدا باش، اصلاً بدهکار باش
بکش دردها را و بیمار باش

اگر از جزامی جزامی تری
به مولا کنارش گرامی تری

علی را ببین، خیبرش را ببین
حسن را ببین، محشرش را ببین
جمل را ببین، لشکرش را ببین
رجزهای یاحیدرش را ببین

خدا را ببین در جدال حسن
بگو شیر مادر حلال حسن

کریمی که بهر خدا کار کرد
پس از مرتضی عزم پیکار کرد
زن فتنه را صبر او خوار کرد
به حلمش معاویه اقرار کرد

امامت اگر پُر بها شد از اوست
اگر کربلا کربلا شد از اوست

بزودی به زخمم دوا می خورد
نگاهم به ایوان طلا می خورد
ضریحش به دست گدا می خورد
بقیعش به کرببلا می خورد

اسیری ما را خدا خواسته
دلم کربلا رفته ناخواسته

منم آنکه از ساغرش غم گرفت
از افطار با چای او دم گرفت
ز دست حسن، باز پرچم گرفت
از او گریه های محرم گرفت

اگر خوانده ام با حسن از حسین
شنیدم فقط یاحسن از حسین

به این فکر کردی که جرمش چه هست
حسن که روی خاک کوچه نشست
خودش دیده با سیلی مرد پست
دو تا گوشواره همانجا شکست

حسن سوخت اما نگفت آخرش
به دیوار خورده سر مادرش…

رضا دین پرور