حضرت عشق

قلم به دست شدم بعد مدتی بانو
بگويم از تو و از شان شوكتى بانو

قلم بدست شدم تا فضائلت گويم
بگويم از تو كه درياى رحمتى بانو

به نام نامى زينب به نام حضرت عشق
قسم به ذكر جلاله قيامتى بانو

نوشتم اسم تورا و قلم به خود لرزيد
چه اقتدار عظيم و ابهتى بانو

هميشه نام تو با اشك من عجين بوده
ندارد اين دل آشفته قيمتى بانو

به سجده پاى تو افتاده ام ولى ناگاه
فداى نام تو اى دختر ولى الله

خداى عز و جل همدمِ دقايق توست
كلام حيدر كرار نطق ناطق توست

غبار چادر تو زينت حجاب شماست
سر شكسته ى توگوشه ى حقايق توست

تمام عالم و آدم هلاكه اربابند
خوشا به حال تويى كه حسين عاشق توست

امير كرب و بلا بوده اى تو بعد حسين
رياست حرم عشق از سوابق توست

به خطبه هاى شما افتخار بايد كرد
به خطبه اى كه نشان از كلام صادق توست

خدا نگيرد از اين دل تورا و لطفت را
نديده ايم به جز دست تو محبت را

چگونه مدحتتان را حساب بايد كرد
چرا كه مدح تورا صد كتاب بايد كرد

عقيده ى تو بر اين بود با كلام فصيح
كه شام را سر دشمن خراب بايد كرد

چنان به معركه هاشان تو حيدرى كردى
تو را خودِ خودِ مولا خطاب بايد كرد

طلوع نور رخت آنچنان جهانگير است
كه شمس حضرت حق را جواب بايد كرد

دعاى آنكه خدارا به تو قسم داده
به حرمت قسمش مستجاب بايد كرد

تمام ايل و تبارم فداى تو بانو
منم گداى گداى گداى تو بانو

مقام و مرتبت تو كم از پيمبر نيست
كسى شبيه تو با مادرت برابر نيست

خدا كند كه مرا از قلم نيندازى
به روز حشر كه جز تو پناه ديگر نيست

كريمىِ تو يقين ارث از حسن دارد
از او كسى به سخاوت معتبر تر نيست

براى هر سه برادر تو خواهرى كردى
چه خواهرى كه مثالت درعالم ذر نيست

گريز شعر من اما اذان عاشوراست
بگو چرا خبرى از علىِ اكبر نيست؟

ببخش حال مرا..بين اين قوافى نيست
هزآنچه گفته ام از تو هنوز كافى نيست

براى تو دو سه خطى بگويم از دل و جان
دو باره حرف على شد!ببار اى باران

خدا براى كسى اينچنين نيارد كه
پسر به خاك و پدر در مقابلش حيران

صدا به خيمه رسيده بيايد اهل حرم
حسين چاره ندارد شده ست سرگردان

علىِ اكبر رعنا شده على اصغر
تنش چو برگ درختان زرد در آبان

حسين ناله زنان گفت با تو اى خواهر
كمك كن و على ام را به خيمه برگردان

حسين ماند و خجالت حسين مانده و غم
حسين ماند و تو و لشكرى ز نامحرم

آرمان صائمی