دگر از ناز و ادایم خبری نیست که نیست

دگر از ناز و ادایم خبری نیست که نیست
و از آن موی بلندم اثری نیست که نیست

هر چه تو بافته بودی همه اش سوخت که سوخت
همه اش سوخت,به جز مختصری نیست که نیست

سنگ ها رحم نکردند به حوریه ی تو
خواستم پر بکشم, بال و پری نیست که نیست

کمک از شانه ی دیوار گرفتم, نشد آه
پا شوم,راه روم, چون کمری نیست که نیست

به سرم دست بکش…بوسه بزن…بوسه بده
مانده ام چشم به راه پدری نیست که نیست

فرزاد نظافتی