روضه رضوان

بی تونفس به سینه ما جان نمی شود

بی توبهشت روضه رضوان نمی شود

اصلا تمام وسعت این گنبد کبود

گنبد طلای شاه خراسان نمی شود

ناکام آن دلی است که در طول عمر خود

یکبار در حریم تو مهمان نمی شود

ایام عمر ما زتو برکت گرفته است

کم‌های ما که بی تو فراوان نمی شود

تودست من بگیرو بده روزی مرا

گندم بدون لطف شما نان نمی شود

گشتم میان این همه اذکار غرق نور

ذکری به دلبری رضاجان نمی شود

شاعر: حبیب باقرزاده