سرافراز

درمان شدند پیش تو بیمارها چقدر
از تو گرفته اند گرفتار ها چقدر

رأفت تویی جلال تویی بیکران تویی
کم‌بوده اند پیش تو بسیار ها چقدر

ای آنکه عطر یاس و گلاب از شمیم توست
خیرت رسیده است به عطارها چقدر

بی دست، دست عالمیان را گرفته ای
واشد به نام تو گره از کارها چقدر

شیرینی سه ساله عیان کرد بر همه
پرورده ی تو اند نمکدارها چقدر

سردارها اسیر سرافرازیت شدند
پای تو رفته اند سرِ دارها چقدر

مانند پیکر تو مزار تو آب شد
داغ تو ماند بر دل نیزارها چقدر

زهرا رسید و چشم به خون بسته ی تو گفت
ناگفتنی ست روضه ی دیوارها چقدر

دست حسین بر سر و دست تو بر زمین
آمد به چشم، بی کسی ِ یارها چقدر

بستند با طناب سرت را به نیزه ها
برخورد بر غرور علمدارها چقدر

ناصر دودانگه