شعر روضه شهادت امام صادق(ع)

آتش گرفت کاشانه ات مانند زهرا س

می سوخت درب خانه ات مانند زهرا س

آسیب دیده شانه ات مانند زهرا س

شد روضه جانانه ات مانند زهرا س

 

سر لوحه ی نجوای شبهایت علی بود

غم دیدی اما مشق غمهایت علی بود

گرچه تورا دنبال مرکب میکشیدند

آوای محزون لبانت را شنیدند

دنبال تو اهل و عیالت می دویدند

پای تو را در بزم‌ مستی شان کشیدند

آمد پیمبر بر هواخواهیت آنجا

شمشیر او می کرد همراهیت آنجا

گر اهل بیتت بر فراقت دل سپردند….

اما مرتب پشت هم سیلی نخوردند

یا زیر دست و پای مرکبها نمردند

همشیره ات را در اسارت که نبردند

وای از شراب و وای از بزم‌ حرامی

وای از نگاه هیز نامردان شامی

شکر خدا از پشت سر نیزه نخوردی

ناگاه و گاهی بی خبر نیزه نخوردی

اطراف پهلو یا کمر نیزه نخوردی

یکباره از چندین نفر نیزه نخوردی

غارتگری آیا تنت را جستجو کرد.؟!

با پا لگد زد پیکرت را پپشت و رو کرد؟!

محمد کیخسروی