شعر شعادت حضرت زهرا(س)

آورده دستی را کمی بالا به زحمت
دستی گرفته زیـرِ دستی را به زحمت

دستِ دعایِ دختری هم رفته بالا
بلکه نیفتد مادرش زهرا به زحمت …

سخت است دردِ بازویـش را از عـزیزش
پنهان کُند صدّیقه ی کُبری به زحمت

زینب نکن این گونه گیسو را پریشان
مویت مُرتّب می شود حالا به زحمت

برخاسته از جایِ خود حتماً به سختی
خوابیده در بستر اگر شبها به زحمت

خونِ جگر از زخم پهلویش می اُفتد
می ایستد وقتی که رویِ پا به زحمت

از تاولِ پایش مُشخص می شود که
یا با مشِقّت راه رفته یا به زحمت

پیراهنش هم زار خواهد زد بـرایش
آن شب که غُسلش می دهد مولا به زحمت

مظلومِ عالم بیـش از الان خواهد اُفتاد
بـا رفتنِ انسیّـة الحورا به زحمت

در آخرت آسایش و آرامش از اوست
افتاد اگر سائل در این دنیا به زحمت

محمّدقاسمی