شعر ولادت امام حسین (ع)

از من گرفته طاقت و صبر و قرار, لب
شهر مدینه منتظر انفجار , لب

پا بر زمین گذاشت , نبی سجده اش گرفت
یعنی که زعفران دهن است و انار لب

نامش چقدر با همه کس فرق میکند
با یا حسین حسین رود از اختیار , لب

چشمش شبیه چشم غزالان زود رنج
صدها فرشته دور سر و…بیشمار , لب

خنده و گریه در قلمش جمع می شوند
زیبا ترین کتاب شده انتشار؛ لب

اما چرا رسول و علی گریه می کنند!؟
دارد علی چه می شنود از نگار , لب!!!؟

یک لب به گریه و لب دیگر به ارتعاش
انگار دیده است که آن نیزه دار… لب…

یعنی علی ! حسین تو را ذبح می کنند
یعنی که خون میچکد از هر کنار , لب

یک روز می شود که زمین گریه میکند
از یک تن برهنه و پُر انکسار , لب

کرببلا…عطش…رسولی که سجده کرد
گودال…شمر…ساعت دو…انتحار…لب…!.

نیما نجاری