با یا حسین حسین …

از من گرفته طاقت و صبر و قرار,لب

شهر مدینه منتظر انفجار , لب

پا بر زمین گذاشت , نبی سجدهاش گرفت

یعنی که زعفران دهن است و انار لب

نامش چقدر با همه کس فرق میکند

با یاحسین حسین رود از اختیار , لب

چشمش شبیه چشم غزالان زود رنج

صدها فرشته دور سر و…بیشمار , لب

خنده و گریه در قلمش جمع می شوند

زیبا ترین کتاب شده انتشار,لب

اما چرا رسول و علی گریه می کنند!؟

دارد علی چه می شنود از نگار , لب!!!؟

یک لب به گریه و لب دیگر به ارتعاش

انگار دیده است که آن نیزه دار…لب…

یعنی علی ! حسینتو را ذبح می کنند

یعنی که خون میچکد از هر کنار , لب

یک روز می شود که زمین گریه میکند

از یک تن برهنه و پُر انکسار, لب

کرببلا…عطش…رسولی که سجده کرد

گودال…شمر…ساعت دو…انتحار…لب…!.

  سید نیما نجاری