شهر آلوده

شهر آلوده , دل آلوده , نفس آلوده
از سیاهی پرم گشته قفس آلوده

بال من را نپسندید هوای حرمت
این کبوتر شده دور از تو ز بس آلوده

رسم درمان شما هم به دلم زخم گذاشت
سر زدی بر همه پاکان و سپس آلوده

نشود آهوی حیران بیابان طلب
آن دلی که شده از گرد هوس آلوده

خاک من را به حوالی خراسان نبرید
تا گلستان نشود خار و , ز خس آلوده

سحر این اشک بشوید مگر از لطف رضا
دل خشکی که شده قدر طبس آلوده

رضا رسول زاده