شعر شهادت امام هادی (ع)
معدن الرحمه
گفتن ازشأن تو چه دشوار است
“اهلبیت نبوتی” آقا
“مهبطالوحی” و “معدن الرحمه”
تو تمام کرامتی آقا
عادت و خلق و خویتان احسان
“أمرُکُمرشد” و حرفتان نور است
من چه گویم که” شأنکم حقٌ “
ذهن من از مقامتان دور است
خط به خط جامعه کبیره تویی
چه نیازی به وصف من داری؟
سلب تو نور و نسل تو نور است
فوق نوری فراتری, آری
تو ز قوم و قبیله ی آبی
و مبرّا زِ عیب و ایرادی
نامت آیینه را زِ رو برده
یا علی النقی و یا هادی
آمدی تیرگی فراری شد
قمرانه به شهر می تابی
و سیاهی تو را نمی فهمد
خارج از فهم کرم شب تابی
دشمنت هرچه گفت باکی نیست
تو نقی, پاک, مثل بارانی
چشم “شاهین” و جغد و کرکس کور
تا همیشه همای یزدانی
“متوکل”امام این قوم است
همشان مثل “معتز” و “واثِق”
با دهان قصد نورتان دارند!
نورکم حق و کلُّهم زاهِق …
داود رحیمی
باز هم سلام?
عليكم السلام