خورشید پشت ابر

یارم به جلوه آمد و ما را به ناز کُشت

با خنده زنده کرد و به یک غمزه بازکُشت

خورشید پشت ابر شد و غایب از نظر

ما را فراق یکّه سوار حجاز کُشت

یکبار پشت او ننمودیم اقتدا

ما را به حسرتی ز دو رکعت نماز کُشت

آخر کجا شکایت این ماجرا بریم

بیچاره آمدیم ولی چاره ساز کُشت

هر کس به او رسید زبانش خموش شد

هر کس که خواست فاش کند رمز و رازکُشت

هرکس دوید در پی او رفت و بر نگشت

او را میان غربت راهی دراز کُشت

هرکس که آمد از در دنیا ز خویش راند

هرکس که آمد از در راز و نیاز کُشت

در بین آتشیم , ولی دل خوشیم که

از اوست گرچه جمله ما را گداز کُشت

 

مجید خضرایی