میر و علمدار

هر جا عَلم میر و علمدار بلند است
فریاد عطش از در و دیوار بلند است

از سرو بپرسید چرا در نظر خاک
قدی که برافراشته بسیار بلند است

لب تشنه اگر دست و دل از آب بشوید
بختش به خدا مثل سپیدار بلند است

آب از عطش حضرت ساقی‌ست پر از موج
نخل از قِبَل میثم تمار بلند است

سقای حرم آب شد و آب نیاورد
این زمزمه در کوچه و بازار بلند است

دشمن چه بلایی به سر پیکرش آورد؟
که قامتش انگار نه انگار بلند است

عمری‌ست که وابستۀ بین‌الحرمینم
مدیون اباالفضلم و مجنون حسینم

 احمد علوی