هاي و هويم حسين

غم کهنه ی در گلویم حسین است
دم و بازدم، های و هویم حسین است

اگر چشم من آبروی مرا ریخت
چه غم؟ بعد از این آبرویم حسین است

به دنبال نامی به جز عشقم اما
سرانجام هر جست و جویم حسین است

به سجاده گفتم که مایل بیفتد
که از این سحر سمت و سویم حسین است

من آن عکس ایوان کرب و بلایم
که هرجا روَم روبرویم حسین است

سرآغاز عالم سرانجام عالم
خلاصه بخواهم بگویم حسین است…

صادق میرصالحیان