هوای دیدن روی نگار

به هربهانه دلم میل یاردارد و بس

هوای دیدن روی نگارداردو بس

جوانیم شده رنگ خزان ز هجرانت

به وصل روی تو عاشق بهاردارد و بس

 مزن به رویم اگردست من شده خالی

مکن گله که : غلامم شعاردارد و بس

اگر زمانه به طعنه ردم کندغم نیست

که نوکرت دوجهان با تو کار دارد و بس

کرم نما و قدم رنجه کن در این دل ما

که باغ ما دو روان چشمه ساردارد و بس

تمام هستی من مایه سوز عشق تو شد

ولی دوباره هوای قماردارد و بس

دگربه آینه دل تو را نمیبینم

که صحن آینه گرد و غبار دارد و بس

خدا بدون رضایت مرا نمیخواهد

گدا به نام کریم اعتبار دارد و بس

زمین کرببلا وعده گاه نوکر هاست

که درحریم حسین دل, قرار دارد و بس

 قاسم نعمتی