کتیبهٔ غم

شیرین ترین عصارهٔ غم را بیاورید
اذن از ازل گرفته, عدَم را بیاورید

«باز این چه رستخیر عظیم است» باز هم-
آمد ندا… کتیبهٔ غم را بیاورید

هنگامهٔ سرودنِ ترکیب-بند شد
ای شاعران دوات و قلم را بیاورید

آدم میانِ سجده, بحقّ ٱلحسین(ع) گفت
با اشکِ چشم, ذکرِ قسَم را بیاورید

با جملهٔ «دخیلکَ یا شاهِ علقمه»
ای لوتیانِ شهر, علَم را بیاورید

بر پرچم ِ عزا, دو سه بوسه به قصد شُکر
حالا به سمتِ روضه قدم را بیاورید

«هیهات منَ ٱلذله» بگویید و باز هم
دخلِ تمامِ ظلم و ستم را بیاورید

چایی که دم کشید به دستانِ فاطمه(س)
مثل قدیم, ذکرِ دو دم را بیاورید

با احترام و عرض ادب, با وقارِ خاص
نام‌ مخدّراتِ حرم را بیاورید

سینه زنان رسیده, بگویید یاحسین(ع)-
نوکر شدیم! لطف و کرم را بیاورید!

مرضیه عاطفی سمنان