شعر مدح امام حسين (ع)
کلب در میخانه
وقتی تب مستانه بودن مال من شد
ساقی شدی پیمانه بودن مال من شد
خیلی برایش غصه خوردم سالها تا
کلب در میخانه بودن مال من شد
قلاده ام را گوشه ایوان که بستند
با دیگران بیگانه بودن مال من شد
تقدیر من اینست پای تو بسوزم
در آتشت پروانه بودن مال من شد
دست نوازش با کرم , مال شما شد
دست فقیر خانه بردن مال من شد
شاعر : ؟؟؟