یا رب

پُر شده در سفره‌های پاک، نان شبهه‌ دار
از عبادت، از خدا خالی ست جان شبهه دار

بی گمان دست دعا هم از اجابت خالی است
با نگاه شبهه دار و با زبان شبهه دار

جانمازی از پر جبریل هم بی فایده ست
تا نمازت را بخوانی در مکان شبهه دار

دانه‌ی تسبیح حتی، دور باطل می زند
ذکر، می‌گرید به حال ذاکران شبهه دار

نَفْس چون گرگی‌ست، گرگی در لباس میش ها
زخم‌ها خوردیم از‌ آن مهربان شبهه دار

“يَا رَجَاءَ الْمُذْنِبِين” گفتیم و او مارا گرفت
بین آغوش خودش دور از جهان شبهه دار

مِی فروش شهر هرشب نان مستی می‌خورد
رزق او را می‌دهد بین دکان شبهه دار

تلخ بود و تلخ بود و تلخ، ای ساقی نریز
چای شیرین را درون استکان شبهه دار

 احمد ایرانی نسب