جنس بنجل که گفته اند منم
خوب ها را ز بد سوا کردند
تا به خود آمدیم ، فرصت رفت
ما رسیدیم ، سفره تا کردند
به مرامت قسم که بیجا نیست
انتظاری که از شما دارم
جنس بد بیخ ریش صاحب هاست
به همه گفته ام تو را دارم
کم مگر گریه کرده بودم که
سهمم امسال بی قراری شد
مانده از کربلا و رانده ز طوس
اشکهایم دوباره جاری شد
هر کسی از عزیز جا مانده
وضع زارش همیشه غمگین است
حرف معصومه است باور کن
روضه های فراق سنگین است
چقدر خواهری برایت کرد
آخرش تو غریب جان دادی
جای دامان خواهرت بر خاک
سر خود را تکان تکان دادی
بر سر خود عبا کشیده ای و
بین آن حجره دست و پا زده ای
جای شکرش هنوز هم باقی ست
مادرت را اگر صدا زده ای
من خبر دارم از شهیدی که
نتوانست دست و پا بزند
آخرش هم نشد که مادر را
محض یکبار هم صدا بزند
به دو علت نشد ، یکی اینکه
طفل شش ماهه را زبانی نیست
دومین علتش هم این بوده
در گلوی بریده جانی نیست
همه ی آرزوی مادرها
روز دامادی پسر این است
پسرش را بغل کند مادر
بسکه این اتفاق شیرین است
حیف سهم رباب از اصغر
نیمی اش پشت خیمه ها افتاد
نیمی از سهم دیگرش صدبار
بی تعادل به زیر پا افتاد
علیرضا وفایی خیال