شعر مدح و مناجات حضرت عباس (ع)

یکتاترین ماه (یااباالفضل العباس)

 (( بعد از تو آب, معنی دریاشدن نداشت))

 گُم بود در خجالت و پیداشدن نداشت

 بی بوی رویت ای مهِ یکتای هاشمی

 (( شب مانده بود و جرأتِ فرداشدن نداشت))       

 هر کس که آب داد به دستان تشنگان

 بی إذن تو اجازه ی سقّا شدن نداشت

 در   بینِ  نوکرانِ  به  اربابمان  کسی

 غیر از  شما  لیاقت  آقا شدن  نداشت

 با    بودنَت   میانِ   سپاهِ   حسینیان

 اربابِ   ما   تفکّر  تنها شدن  نداشت

 کرب و بلا ,  اگر که علمداریَت  نبود

 در چشم زینب این همه زیبا شدن نداشت

 جانبازی و رشادت و عشقت اگر  نبود

 امُّ البنین ,  تصوّر  زهرا شدن  نداشت

 از علقمه رسیدی و  مشکت پُرآب بود

 کارَت که کاش ختمِ به اینجا شدن نداشت

 از پشتِ سر به سوی تو تیری روانه شد

 زیرا که با تو قدرتِ همپا شدن نداشت

 تیری دگر زِ چلّه گذشت و به مشک خورد

 مشکل گشا ! دگر گِرهَت واشدن نداشت

 زهرا رسید و باده ی تو غرقِ یاس شد

 جام از دو دست فاطمه…شیداشدن نداشت؟

 از  روی  نیزه ها سرت  افتاد بر زمین

 انگار  روی  نیزه سرِ جا شدن نداشت

 ویران نشینِ شام  ,  همان دختر یتیم

 بی ذکرِ نام  تو , رمقِ پا شدن نداشت

 می گفت عمّه حوصله ی من سرآمده

 قدِّ سه ساله سابقه ی تا شدن نداشت

 فهمیدم  از  شکستن  قدِّ  پدر  که او

 بعد از عمو  تحمّل  بابا شدن  نداشت

 پرونده ی ارادتِ این  شیعه ی (اسیر)

 بی لطف تو, شرایط امضاشدن نداشت

حمید رمی

 

نمایش بیشتر

اشعار مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، از سرویس reCAPTCHA Google حریم خصوصی و شرایط استفاده استفاده کنید.

دکمه بازگشت به بالا