شعر مدح امام حسين (ع)

کرمت ذاتیه

کرمت ذاتیه

کرمت ذاتیه الحق میتونی
یه گدا رو یک شبه آقا کنی
محاله شما بهم بگی برو
محاله که دستامو رها کنی

اونقده هوامو داشتی تا حالا
که نمیشه دونه دونه بشمُرم
همه چیم برا توئه ؛تو زندگیم
هر طرف با کرمت بر میخورم

یه کاری کن برا من,خسته شدم
رفیقام دارن”یکی یکی” میرن
دلمو میسوزونن تا که ازم
برا رفتن حلالیّت می گیرن

نکنه از قافله جا بمونم !!
اربعین نیام خدایی جون میدم
وقتی مظلوم میکشن بگیم حسین
برات از همین جا دس تکون میدم

تو بزرگتری از اونکه بشه گفت
تو رو توی واژه محدود میکنم
هر دو سر سوده سرم رو بخری
که از این معامله سود میکنم

خیلی از بچه های محلّمون
سال اوله که کربلا میان
هواشونو داری حتماً میدونم
اخه همسایه های امام رضان

خدا از ما نگیره رعیتی رو
“حرفه من حرفه دلای بی کسه”
قربون آقام برم که تا ابد …
“یه امام رضا دارم برام بسه”

اگه امسال نشده بیام حرم
معنیش این نیس خوب وبد داره برات
بعضیا رقیه ای شدن آخه…
نرسیدن اربعین به کربلات !

محمد حسن بیات لو

نمایش بیشتر

اشعار مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، از سرویس reCAPTCHA Google حریم خصوصی و شرایط استفاده استفاده کنید.

دکمه بازگشت به بالا