بار سنگيني ست روي شانه ام سر بي حسين
سر نميخواهد بماند روي پيكر بي حسين
گفت بابايم حلالت باد نانم با حسين
گفت شير من حرامت باد مادر بي حسين
زينت هر جا حسينيه بنا شد منبر است
تكه اي چوب است چوب خشك منبر بي حسين
مست مستم با اذاني كه موذن زاده گفت
نيست هرگز دلنشين الله و اكبر بي حسين
بر لبم هرگز نخواهد خورد در روز جزا
جرعه اي،نه قطره اي از حوض كوثر بي حسين
با حسین و منی احمد برایم روشن است
در جهان ما نمی آمد پیمبر بی حسین
بی سبب آدم گه از این در به آن در میزند
وا نخواهد شد به روی هیچ کس در بی حسین
کوه غم با او برایم کاه خواهد شد ولی
میرسد دنیا برای ما به آخر بی حسین…
محسن صرامی