شعر مناجات امام حسین (ع)

عاشق در ابتدا که سخن ساز می کند
با یاد دوست حرف خود آغاز می کند

دل می برد ز جمع کثیری به آه خود
دردِ دلِ شکسته چو ابراز می کند

آنکس که پای پرچم تو پیرگشته, گفت:
این «کیمیای نوکری» اعجاز می کند

آشفته ای به طعنه سخن گفت اینچنین:
نوکر چه وقت شور خود آواز می کند ؟!

گفتم: به وقت سینه زدن با خدای خود
وقتی حسین می کشد او, راز می کند

گریه کن عزای تو حتّی به روز حشر
بر نعمت بهشت برین ناز می کند

خون گریه می کنم به خدا, در محرّمت
این اشک ها مرا به تو دمساز می کند

“یارب دعای خسته دلان مستجاب کن”
اشکی بده که راه فرج باز می کند

وحید دکامین