حبل الله المتین

به نامِ ذوالفقاری که غَضب را خاک کرده
خلیلی که جهان را از هُبل ها پاک کرده
فقط کعبه برای او گریبان چاک کرده
حدیثِ چشمِ او را سُرمه ی لولاک کرده

شجاعت پیشِ مولایم علی معنا ندارد
خدا بالای دستِ او در این دنیا ندارد

چرا که کعبه را دورِ سرِ او آفریدند
برای احترامِ مادر او آفریدند
و ناموسِ خدا را همسرِ او آفریدند
امیران را غُلامِ قنبرِ او آفریدند

و بی شک رویِ لبهایِ خدا هم ” یا علی ” هست
علی حق بوده و حق هم همیشه با علی هست

ندارد دردِ دنیــا ، دردِ مردم بوده دردَش
هزاران مثلِ حاتم مُستمندِ دورِ گردَش
ببندد رویِ پیشانی اگر سربندِ زردَش
خدا تکبیر می گوید به هنگامِ نبردَش

علی در هر نبردی جنگ را فرجام داده ست
و تیغ اش کارِ عزرائیل را انجام داده ست

برای ضربه اش در جنگ او وسواس دارد
غَضب دارد ولیکن بیشتر احساس دارد
رحیم النّاس هست و او کریم النّاس دارد
و شاگردی شبیهِ حضرتِ عبّاس دارد

علی دریایِ بی پایانِ صبر و کوهِ درد است
رجزهایِ لبِ عبّاس هنگامِ نبرد است

اگر چه بخشش و جودِ علی بسیار بوده ست
ولی در هر نبردی او یــلِ قهّار بوده ست
برایِ عدّه ای که قصدِشان انکار بوده ست
قسیم الجنّه گاهی هم قسیم النّار بوده ست

به خاطر دارد او مُحتاجِ در هر خانه ای را
و شاید پیرمردِ کورِ در ویرانه ای را

فقط شمشیر نه…در دستهایش بویِ نان داشت
همیشه رویِ دوشَش بقچه ای از آسمـان داشت
شبیهِ کوه امّا در دِلش آتشفشان داشت
علی در چشم خار و در گلویش استخوان داشت

فقط او می تواند اینچنین مظلوم باشد
خلیفه باشد و در مَحکمِه محکوم باشد

فقط او میتواند کارِ چندان ساده ای نیست
شبیهِ او امیرِ اینچنین افتاده ای نیست
برایش فتحِ خیبر کارِ فوق العاده ای نیست
به جز زهرا برایش دلبر و دلداده ای نیست

علی انگیزه ی خلقِ زمین و آسِمان است
علی زیباترین مضمون برایِ شاعران است

ابراهیم زمانی قم