حی علی العزاء

بیتابی و تلاطم ِ دریا شروع شد
لطمه زنیِ عالم بالا شروع شد

هفت آسمان سیاه به تن کرد و باز هم؛
با گریه نوحه خوانیِ صحرا شروع شد

حیّ علی محرّم و حیّ علی العزا
محزون ترین عزایِ دو دنیا شروع شد

شالِ عزا به گردنش و گفت محتشم:
مُقبل بیا! گداییِ ماها شروع شد

«باز این چه شورش است که در» زیر پرچمت
قلبم شکست و روضه از اینجا شروع شد-

ذکر لبت «أعوذُ مِنَ الکربِ والبلا»
دلواپسیِ نوکرت آقا شروع شد

شد خیره بر گلویت و یکریز بغض کرد
دلشوره های زینب کبری(س) شروع شد

آماده کرد خنجر خود را همینکه شمر(لع)
أمن یُجیبِ حضرت زهرا(س) شروع شد!

 
مرضیه عاطفی سمنان