از سیره ات پیداست فرزندِ علی باشـــی
زندان به زندان بند در بندِ علــی باشـــی
جز زهر آبِ خوش نخواهی خورد در زندان
وقتی حســن باشی و فرزندِ علــی باشـــی
حتّی نگهبانـــانِ زنــدان دوستـــت دارند
وقتی میانِ اشک ، لبخــندِ علــی باشـــی
جایی که قال المُعتمدها قولِ منــبرهاست
بایــد سکـــوتِ آبرومنـــدِ علـــی باشـــی
در سجده های خسته ات پیداست میخواهی
غرقِ خـــدا باشی خوشایندِ علـــی باشـــی
تقدیـــر راضی بر رضایِ توست وقتی که
راضی به تقدیـــرِ خداوندِ علـــی باشـــی
از چشم هایت چشمه ای لبریز خواهد شد
روزی که محـــوِ ماهِ دلبندِ علـــی باشـــی
در گوشِ موعـــودِ زمان قرآن تلاوت کن
تو آخرین تفسیـــرِ مانندِ علـــی باشـــی
ابراهیم زمانی قم