دخترم گریه ی تو پشتِ مرا می شکند

دخترم گریه ی تو پشتِ مرا می شکند
بیش از این گریه مکن قلب خدا می شکند

چه کُنی بر دل خود آب شدی از گریه
بغضِ سر بسته از این حال و هوا می شکند

تا که نشکسته ای از غصه کمی راه برو
که قد و قامتِ تو زیرٍ بلا می شکند

باز بوسیدم از این دست که زد شانه مرا
حیف یک روز کسی دستِ تو را می شکند

تو سیه پوشِ من و شهر به همدردی تو
حرمتِ شیر خدا را همه جا می شکند

کودکانت همه در پشتِ سرت می لرزند
که درِ خانه به یک ضربه ی پا می شکند

می دوی پشتِ علی تا که رهایش نکنی
ضربه ای می رسد و آینه را می شکند

بس که دنبال علی روی زمین می اُفتی
دل جدا, سینه جدا, دست جدا می شکند

حسن لطفی