مَنْ یَمُتْ یَرَنی

تا که این شور را شعور کنم
میروم از نجف عبور کنم

لحظه ای از زمین جدا بشوم
آسمان را کمی مرور کنم

از سلیمان اجازه می گیرم
که خودم را شبیه مور کنم

گریه ها کرده ام برایش تا
شعر را غرق در سرور کنم

من که از شوق مَنْ یَمُتْ یَرَنی
زندگی با خیال گور کنم

آنقدر میزنم صدایش تا
خلوتم را پر از «حضور» کنم

گفته‌ام «اوریا» که مدحش را
گاهی اوقات از زبور کنم

حرفی از معجزات او بزنم
یادی از نور کوه طور کنم

شرحی از دردهای او بدهم
تا که ایوب را صبور کنم

دل و جان شستشو دهم با اشک
قلب را شیشه ی بلور کنم

با عنایات او وجودم را
خالی از هرچه غیر نور کنم

“مست مست از شراب لم یزلی
سرخوشم سرخوش از ولای علی”

تشنه ام تشنه ی شراب توام
من خرابم اگر خراب توام

مایه ی افتخار من هستی
گرچه من مایه ی عذاب توام

با همه جز تو بی حساب شدم
به امیدی که در حساب توام

باز هم می دهم سلام به تو
باز هم سر خوش از جواب توام

از ازل تو ابوتراب منی
تا ابد ذره ای تراب توام

خطبه های توخط به خط اعجاز
عاجزم عاجز از خطاب توام

واژه ای دست پا شکسته ام
خط خطی هایی از کتاب توام

“مست مست از شراب لم یزلی
سرخوشم سرخوش از ولای علی”

نه فقط شاه و سرور است علی
نور خورشید محشر است علی

من نمی گویم او خداست ولی
با چه چیزی برابر است علی

عشق از روز اول است علی
عشق تا روز آخر است علی

فاتح جنگ خندق است علی
فاتح جنگ خیبر است علی

در حقیقت علی ست پیغمبر
در حقیقت پیمبر است علی

نام او مست می کند مارا
ساقی حوض کوثر است علی

“مست مست از شراب لم یزلی
سرخوشم سرخوش از ولای علی”

آفرینش گدای ثروت او
پادشاهان غلام همت او

تربت کربلا شفاست ولی
مستی ماست دست تربت او

کُشته های بدون زخم نبرد
چشمه ای از شکوه قدرت او

روز مشغول کار و شب بیدار
چه زمانی ست استراحت او ؟؟

گِل بد بو کجا و …نور خدا
طینت ما کجا و …طینت او

همه عالم گواه ذلت ما
همه عالم گواه عزت او

بار ما مانده بود روی زمین
جور ما را کشید رأفت او

عاشق از حرف لغو بیزار است
همه جا می کنیم صحبت او

در دو عالم فقیر نیست کسی
که خریده کمی محبت او

تا نجف می رویم قبل از مرگ
که مبادا دهیم زحمت او

“مست مست از شراب لم یزلی
سرخوشم سرخوش از ولای علی”

عاشقانش فراتر از عددند
ازلی بوده والی العبد ند

تا نجف پا برهنه می آیند
مست ها راه خویش را بلدند

ذره ها در کنار ایوانش
بی قرار اند و تشنه ی مددند

عارفان غرق در خیال وصال
عالمان نیز طالب خردند

عاشقان مست جام کوثر او
زاهدان هم به فکر خوب و بدند

به الست و به ربکم سوگند
عده ای امتحان نداده ردند

وحده لا اله الا هو
اهل این خانواده هم احدند

او اگر شمع آستان باشد
همه پروانه اند در صددند

“مست مست از شراب لم یزلی
سرخوشم سرخوش از ولای علی”

در نجف ذکر باد،هوست فقط
شرح اذکار موبه موست فقط

خواهش مست های ایوانش
قطره ای باده از سبوست فقط

گرچه آب از سرم گذشته ولی
درد من درد آبروست فقط

اشک های مرا زیاد کنید
که طهارت درین وضوست فقط

گوش گوش است وقف او باشد
حرف خوب است حرف دوست فقط

کی! ازین عشق می شویم آگاه
جان که در گودی گلوست فقط

عشقانه ترین غزل هایم
درخورجایگاه اوست فقط

“مست مست از شراب لم یزلی
سرخوشم سر خوش از ولای علی”

علی اصغر یزدی