من از دلدادگان وادی عباس آبادم

من از دلدادگان وادی عباس آبادم
کنار گنجنامه زندگی کردند اجدادم

دلی بی انتها دارم,چنان غار علی صدرم
اگر چه تیره ام اما,نگاهت کرده آبادم

به قدر تپه های هگمتانه دوستت دارم
به واحدهای درس عشق بازی گیر افتادم

ز عشقت بر مزار بوعلی سینا زدم تیشه
اگر چه زنده هستم من ولی تکرار فرهادم

اگر ضامن شما باشی ,إبایی نیست می گویم
همیشه آهوی دشتم ,اسیر دست صیادم

اگر چه دور هستم از تو و از بارگاه تو
ولیکن در پی میخانه ای از جنس فولادم

اگر چه “مهزیار” اینجا غلامی حلقه درگوش است
به حسن ار بنگرم پیش تو من یک عبد آزادم

چرا بر دیگران من فخر نفروشم امیر دل
که از خاک قدوم تو خدا کرده ست ایجادم

علی مشهوری مهزیار