امشب خبر

امشب خبر ز عالم بالا رسیده است

زیباترین ستاره ی دنیا رسیده است

امشب حکیمه باش و ببین پور عسکری

با هیبت و شمایل طاها رسیده است

در او خلاصه گشته خِصال پیمبران

موسی رسیده است, مسیحا رسیده است

جبریل با هزار فرشته از آسمان

کرده نزول, بهر تماشا رسیده است

سر را بُرید یوسف کنعان به جای دست

وقتی شنید یوسف زهرا رسیده است

امشب دلم به مأذنه این گونه داد اَذان

عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان

در پیش سَرو قامت تو, تا شدن خوش است

در فصل غیبت تو شکیبا شدن خوش است

دست کسی به دامن نرجس نمی رسد

وقتی صدف به گوهر یکتا شدن خوش است

روزی امیرزاده و روزی کنیز شد

حالا عروس حضرت زهرا شدن خوش است

ما ذرّه ایم و کار شما ذرّه پروری است

در زیر آفتاب تو پیدا شدن خوش است

وقتی شناسنامه ی ما مُنتسَب به توست

در سایه سار مهر تو معنا شدن خوش است

هر کس شنید نام شما را قیام کرد

در راه بندگیّ تو آقا شدن خوش است

در شرح وصف تو چه برآید از این زبان؟!

عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان  

ای که کرم سجیّه و لطف است عادتت

بالاتر است از همه عالم سیادتت

حالا هزار و یکصد و هفتاد و هفت سال

بگذشته ای عزیز خدا از ولادتت

پنهان شدی اگر چه تو در پشت ابرها

هر دم رسیده است به دل ها عنایتت

هر صبح وعده ی من و تو در دعای عهد

هر عصر جمعه زمزمه های زیارتت

آقا سلام ما به رکوع و سجود تو

آقا درود بر تو و ذکر و عبادتت

کِی می رسد ندای أنا المَهدی ات به گوش؟

بالاتر از تمام عَلَم هاست رایتت

کانون عدل و داد شود با تو این جهان

عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان

بار فراق یوسف زهرا کشیدنی ست

گر وصل او به جان بخَرم من, خریدنی ست

ای آن که طعنه میزنی ـ آقای تو کجاست؟ـ

روز ظهور منجی عالم رسیدنی ست

آن روز ذوالفقار علی دست او بود

یعنی که رنگ از رُخ کافر پریدنی ست

یا فارس الحجاز!, من از مشهد الرّضا

بیتی بیاورم ز شفق, که شنیدنی ست(۱)

 (سوگند می خورم گل باغ تو چیدنی ست

چشم سیاه و خیمه ی سبز تو دیدنی است)

ای آخرین امام من, ألغوث ألاَمان

عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان

وقتی که نیستی تو, خزان است روزگار

وقتی که می رسی, همه جا می شود بهار

تقصیر ماست این که بیابان نشین شدی

محروم مانده ایم ز درک حضور یار

ما از چه نیستیم شب و روز یاد تو؟!

وقتی که هست أفضل أعمال انتظار

وقتی که بیست مرتبه حج رفت, کسب کرد

إذن طواف خیمه ی تو, پور مهزیار

آقا چقدر جمعه گذشت و نیامدی!

دیگر نمانده است برای دلی قرار

این اشک ماست کز غم هجران شده روان

عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان

ای هر غریبه ای همه جا آشنای تو

این بند را مدینه سرودم برای تو

این شهر بوی غربت خورشید می دهد

این کوچه هاست منتظر ردّ پای تو

رفتم به پشت پنجره های بقیع و بعد

خواندم به اشک چشم زیارت به جای تو

گویا هنوز مادر تو درد می کِشد

در بستر است چشم به راه دوای تو

وقتی کِشی ز قبر تن آن دو را برون

باشیم کاش ما همه زیر لَوای تو

ای شاد از ظهور تو بانوی بی نشان

عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان

ای مظهر صفات خدا أیها العزیز!

بی تو چه عیدی و چه عزا؟!, أیها العزیز!

امسال نیز نیمه ی شعبان رسید و رفت

مجلس تمام گشت, بیا أیها العزیز!

تو خود کریم هستی و از نسل ذوالکِرام

پُر کن دو دست خالی ما أیها العزیز!

یک نَظرَهً رَحیمَه بر این قلب پر گناه

کافی ست با نگاه تو, یا أیها العزیز!

فرموده اند نیمه ی شعبان بگو: حسین

ما را ببر به کرب و بلا أیها العزیز!

یک روضه از اسارت زینب بیا بخوان

عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان

 علی اصغر انصاریان