برادر خوبم

بارِ دگر به کرب و بلا پا گذاشتم
داغی دگر بر این دلِ دریا گذاشتم

چِهل روز پیش بود که روی همین زمین
خود را کنارِ پیکرِ تو جا گذاشتم

تنهایی ام، برادر خوبم، شروع شد
بوسه به روی حنجرِ تو، تا گذاشتم

می شُستمت به اشک و به این بود خوش، دلم
بوسه به جای بوسه ی زهرا گذاشتم

رفتم به زیر سایه ی راس تو سوی شام
جسمِ تو را به دامنِ صحرا گذاشتم

خاکسترم کنارِ رقیّه به باد رفت
روی تنش که سنگ لحد را گذاشتم

 رضا رسول زاده