دل مضطرم

بغلم کن که دل مضطر من آشوب است
من اگر سر بدهم قبل تو حالم خوب است

بس کن اینقدر به پیراهن خود چاک نزن
صورت سوخته ات را به روی خاک نزن

نیزه بر خاک زدی من جگرم سوخت حسین
خواب دیدم که تو رفتی و حرم سوخت حسین

قاتل من شده این بافتهء مادر تو
صبر کن هی بزنم بوسه روی حنجر تو

کار من بعد تو دلشوره و دلواپسی است
تک و تنها شدم و ترس من از بی کسی است

قوم خولی و سنان را بنگر، سر دزدند
مردهای سرِ این گردنه معجر دزدند

وای اگر خیمهء نسوان تو غارت بشود
دخترت دربدر راه اسارت بشود

رضا دین پرور