علی ولی الله
سند دینِ خدا گر که فقط قرآن است
احمد آیینه ی وحی است و علی برهان است
مرتضی جلوه ای از صورتِ عرفانِ خداست
گلِ بستانِ بهشت و به همه قبلهنماست
نبضِ هستی ز وجودش به قیام و به قعود
فلک از شوقِ تمنای علی(ع) سر به سجود
آدم و جِنّ و مَلک آمده در پیمانش
خضر و داوود و سلیمان همگی دربانش
دل پُر از مِهرو نگاهش همه لبریزِ صفاست
که خدا عشقِ علی هست و علی عشقِ خداست
مرتضی منبری از نور و ملائک پایش
همه ذرات جهان شیفته ی سیمایش
شده اعجازِ ولایش به یقین باورِ ما
وَ همین بس که شده شاهِ نجف سرورِ ما
علی آن کوکبِ دریِّ خدای ازلی ست
بعدِ احمد بخدا بر همهی خلق ولی ست
ظاهر و باطنِ قرآنِ محمد(ص) علی است
به دو عالم به همه خلق سرآمد علی است
صاحبِ ذکر سلونی بخدا شیرِ خداست
فاتحِ بدر و حنین است که شمشیرِ خداست
رفته شامِ سیه و صبحِ سپید آمده است
بر همه اهلِ ولا عید سعید آمده است
شاهدِ وحیِ نبی و به همه اسرارش
لعنتِ حق به هر آنکس که کند انکارش
مرتضی شانِ نزولِ همه آیاتِ خداست
معنیِ سورهی توحید وَ مرآتِ خداست
پایه ی عرش به اقرارِ علی پا برجاست
چرخه ی فرش به ایثارِ علی پابرجاست
بی بدیل است دو عالم چو نبی بی همتاست
کرسی و لوح و قلم از نفسش پا برجاست
او که از قبلِ تولد به خدا ایمان داشت
وقتِ میلاد به لب زمزمه ی قرآن داشت
با خطِ نور خداوند به افلاک نوشت
که علی جانِ نبی حافظِ درهایبهشت
بر دلِ ما همه این عید مبارک باشد
سندش سوره ی یاسین و تبارک باشد
هستی محرابی