پهن کردم گوشه ی میخانه ای سجاده ام
در همان گوشه ؛ الی یوم الابد افتاده ام

گوشه گیری سلک مستان در میخانه بود
بسکه می خوردم خودم امروز عین باده ام

زیرکی کردم جواب شیخ دادم تا به تا
او یقینش شد که من دیوانه ام یا ساده ام

شکر این نعمت بجا آوردنش سخت است سخت
بر خمارآلودگان میکده دلداده ام

سر چه قابل تا فدای خاک پای او کنم
من برای جان سپردن روز و شب آماده ام

کیست لیلای تمام عالم و آدم ، حسین
من کی ام،در کوی او مجنون مجنون زاده ام

هر چه بودم هر چه هستم جای شکرش باقی است
بسته در کوی حسین ابن علی قلاده ام…

محسن صرامی