جز گنبدت هر آنچه که تابید را ببخش
از پشت کوه آمده، خورشید را ببخش
گفتند سجده رو به حرم شرکِ منجلی‌ست
علاّمه‌های مکتبِ توحید را ببخش
گفتند مستحب به نمازِ زیارتت
خیرالعمل! مراجع تقلید را ببخش
در راهِ استخاره حرم سمتِ ما دوید
آوارگانِ جاده‌ی تردید را ببخش
با یک نسیم لرزه به ایمان‌مان نشست
باغ پُرادعای پُر از بید را ببخش
در این کویر، ثانیه‌ها پیر می‌شوند
از عمرمان ادامه‌ی تبعید را ببخش
شرط قبولی، از غمِ گودال مردن است
شرمنده‌ایم، این همه تجدید را ببخش
باران عصاره‌ی عرقِ شرمِ آب‌هاست
ابری که دیر آمد و بارید را ببخش
رضا قاسمی