شعر مدح امام حسين (ع)
علّت اوّل دیوانگی ماست حسین
منم و شور تو و این دل سرگردانی
که اسیرت شده با جذر و مدی طوفانی
به سر تخت سلیمان به طلا نقش شده
هرکه افتاد به خاک تو کند سلطانی
علّت اوّل دیوانگی ماست حسین
عقل افتاده در این نام به سرگردانی
دام زنجیر نگردد دل دیوانه ی ما
شعله ای نیست که خاموش شود حیرانی
قبله ی چشم من و گوشه ی بین الحرمین
«تربت کربو بلا باد به ما ارزانی»
حسن لطفی