ارث از مادربزرگ

نانجیبی که مرا در این هیاهو میبرد

دختر گیسو سفیدت را به هر سو میبرد

دختری که بیشتر باشد شبیه فاطمه

ارث از مادربزرگش درد پهلو میبرد

موی پرپشتی که میسوزد گره بد میخورد

هرم آتش ناجوانمردانه گیسو میبرد

دست با انگشتر از شلاق هم سنگین تر است

روی صورت مینشیند طاق ابرو میبرد

زخم ها روی تنم با هم رقابت میکنند

زخم پایم دارد از زخم سرم رو میبرد

دست افتاده سر افتاده کمر افتاده تر

بار این تن را که افتادست زانو میبرد

بازوانم نیست قدر قطر یک انگشت دست

بسته من را در طنابی و به بازو میبرد…

 سید پوریا هاشمی