امیر علقمه

دلی به وسعت پهنای عرش بالا داشت

لبی به وسعت مهریه­ های زهرا داشت

کنار علقمه در سجده گاه چشمانش

نداشت هیچ کسی را فقط خدا را داشت

اگر چه قطره آبی میان مشک نبود

ولی کرانه­ ی چشمش هزار دریا داشت

هدر نرفت ز پرتاب چله ها, تیری

امیر علقمه از بس که قدّ و بالا داشت

همین که در وسط گیر و دار, گیر افتاد

عمودی آمد و فرقش شکست تا جا داشت

درست وقت نزولش؛ همه نگاه شدند

رشید بود و زمین خوردنش تماشا داشت

حسین بود و علی اصغر شهید شده

کنار علقمه اما هنوز سقا, داشت…

علی اکبر لطیفیان