چنانکه ماه کمالش به نیمه ی ماه است
کمال نیمه ی شعبان بقیة الله است
هزار ساله شرابی ست انتظار ظهور
که هرکه خورد ازآن تا همیشه آگاه است
مهدی رحیمی زمستان
تو صاحبش شدی و هی زمان ادامه دار شد
نیامدی و روز و شب جهان ادامه دار شد
نشست تیر پشت تیر روی پلکهایت و
درابروان نافذت کمان ادامه دار شد
اول هرچیز را حیدر مشخص می کند
آخرش تکلیف را کوثر مشخص می کند
حیدری نیمه ابری یا حسینی شدید
پس هوای خانه را مادر مشخص می کند
بی وقفه بی مقدمه هیئت گرفتنی ست
هیئت گرفتنی ست سعادت گرفتنی ست
از موقع ورودیه تا آخر دعا
هر حاجتی در این دو سه ساعت گرفتنی ست
نگو شکارچیان تیر را به یال زدند
که در شکستن سلطان میان خال زدند
درآسمان ظهورت پرنده های خیال؛
برای مقصد دستت چه قدر بال زدند
خیمه گاه این بار در قم بود, مقتل طوس بود
جاده ی مشهد به قم لبریز از فانوس بود
نامه با خط برادر داشت در دستان خود
خواهری از دور می آمد ولی مایوس بود
هرکه می خواهد که در سرها سری پیدا کند
پیش تو باید مدال نوکری پیدا می کند
یک حسن بس بود دراین خانواده که خدا
خواست تا ملکش کریم دیگری پیدا کند
یکدفعه عاشقم شد و کم کم مرا خرید
زیبا و زشت هرچه که بودم مرا خرید
مانند «جون»قبل محرم شدم غلام
مانند«عون» بعد محرم مرا خرید
علی خبر درست کرد
برای خانه ی خودش دوباره در درست کرد
مدینه بود و کینه بود
در جدید را زچوب های بیشتر درست کرد
یا در فراق کرب و بلا می کُشی مرا
یا با غم امام رضا می کُشی مرا
بالای سر اگر نکشی ام بدون شک
پایین پای خود به خدا می کُشی مرا
چون درختی که تبر خورد و در آخر در شد
آخرش حاصل پرواز کبوتر, پر شد
نَسَبِ گنبد و مرقد به تولای حسین
دو النگوی سر عقدِ دوتا مادر شد
تیری که شد خطیر حسن بوده
هم پیر هم مسیر حسن بوده
بی آنکه دست باز کند سائل
همواره دست گیر حسن بوده