جام مهر کوثری ات

خدیجه می چشد امروز طعم مادری ات
محمدست وغرورش به ناز و دلبریی ات

تو آن زنی که خدا بر تو افتخار کند
به جز علی نبود کس برای همسری ات

مسیح ! آن که کلامش رهاند مریم را
اسیر شد به شکوهِ کلام آوری ات

تو آن پرنده ی بالا نشین فردوسی
زمین نداشت مجالی به بال گستری ات

چه سرنوشت قشنگی که بر حسین و حسن
نهاده است خدا منتی ز مادری ات

فقط از این همه زن ،زینبین می دانند
چه اعتبار بزرگیست شأن دختری ات

بلال و فضه غلام و کنیز می ماندند
اگر نبودبه سر شوق بنده پروری ات

میان صحنه ی محشر قدم چو بگذاری
به پا کنی دو قیامت ز شور محشری ات

خوشا به حال کسانی که سیر می نوشند
کنار حوض تو از جام مهر کوثری ات

علی که صاحب لحن و کتاب ناطق بود
سکوت کرد به هنگامه ی سخنوری ات

 یاسر قربانی