صاحبِ عرش مُعلّی

صاحبِ عرش مُعلّی؛ یاحسینِ بن علی(ع)
ضامنِ اهل تولّی؛ یاحسینِ بن علی(ع)

آمدی در هاله ای از نور! فوقَ کلّ نور
ماهِ در آغوش ِ زهرا(س)؛ یاحسینِ بن علی(ع)

ذکر میگفت و تو را بوسید و شب تا صبح بود-
دستِ تو در دستِ بابا؛ یاحسینِ بن علی(ع)

عاشقت شد آسمان! از ماهِ خود دلسرد شد
گفت ای ماهِ دل آرا؛ یاحسینِ بن علی(ع)

فطرس از قنداقه ات یک جفت بال و پر گرفت
سجده کرد و گفت آقا؛ یاحسینِ بن علی(ع)

آمدی و باز شد قفلِ دخیل سائلان
باب شد «اُنظُر إلینا»؛ یاحسینِ بن علی(ع)

گوشۂ چشمی بفرما، از کرم لبریز کن-
کاسۂ خیلِ گدا را؛ یاحسینِ بن علی(ع)

تحتِ فرمان تو و جانش به جانت بند بود
عشقِ ساقیِ العطاشی؛ یاحسینِ بن علی(ع)!

 مرضیه عاطفی