احلی من العسل

به یاد کرب و بلا مانده قاب تصویرش
به گوش می رسد آنجا هنوز تکبیرش

ز یادها نرود که چگونه نزد عمو
رسیده بود، به آن گریه سرازیرش

وداع آخر او خود حکایتی دارد
که نیست تاب بیان و مجال تفسیرش

غلافِ قبضه او میکشید روی زمین
به جاست روی زمین رد خطِ شمشیرش

به نام نامی بابا رجز نمود آغاز
تمام کرب و بلا گشت تحت تاثیرش

شبیه شیر به غرش در آمد و بعدش
شدند جمله یلانِ عرب زمین گیرش

یکی یکی همه را تار و مار کرد و سپس
رسید ازرق شامی برای تحقیرش

به برق صاعقه اش شد دو نیم ازرق هم
ستود حضرت عباس ع جنگ و تدبیرش

حریف او نشدند و محاصره کردند
به سنگ و نیزه و شمشیر و بارش تیرش

چه قسمتی است که قاسم در آن شود قسمت
میان این همه تقسیم ، گشته تقدیرش

شکست جام عسل زیر هجمه دشمن
زره نبود برایش نبود تقصیرش

اسماعیل روستائی