جام بلا

یکجا تمامِ جام بلا را که سر کشید
وقتِ هجوم ، یکتنه جورِ سپر کشید

تقصیرِ جابه جاییِ چند استخوان اوست
هفتاد و پنج روز نفس، مختصر کشید

یک گوشه از مصیبت زهراست محسنش
خجلت ز روی شوهر خود بیشتر کشید

یک جا کنار محسن و یک گوشه با حسن
هر چه کشید مادر ما با پسر کشید

یک جا ز گوش پاره ی خود گوشواره را
جای دگر ز سینه ی خود میخ در کشید

زینب کنار بستر او غصه میخورد
از بس که درد، از سر شب تا سحر کشید

هنگام استجابت (عجل وفاتی) است
از جسم زخم خورده ی او روح، پر کشید

علیرضا وفایی خیال