به عشق علی

علی اگر گذری سوی آفتاب کند
به یمن گرمیِ خود مهر را مذاب کند

برای ماه چه دستِ توسلی ابر است
که روبروی علی چهره در نقاب کند

شناور است عوالم میان مژگانش
بحور را به نگاه عدم سراب کند

همیشه نام علی زنده می کند دل را
که نفخ صور به این نام انقلاب کند

دمی شنفتن ذکر علی علی کافیست
برای اینکه بشر بی کران ثواب کند

و رفته است به سمت جهنمِ جهلش
اگر که از علی یک گام اجتناب کند

به دوستیِ علی نمره می دهند معاد
خدا بخاطر او حسن را حساب کند

و حق بساط جنان را یقین به هم ریزد
که بی ولایِ علی جمله را جواب کند

یقین به عشق علی آفریده جنت را
بهشت را به درش ، پای بر رکاب کند

مکرراً علی آورده ام به شعر خودم
مگر که کاغذ این شعر هم ثواب کند

 حامد آقایی