شعر مناجات امام حسين (ع)
حسین جان
در سینه مان حسینیه‌هایی مکرّم است
هر شب برای روضه‌ات آقا محرّم است
ما پای شعر محتشمت سینه‌زن شدیم
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
سرهای ما چه قابل اگر بشکند حسین
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
این رستخیز سینه‌زدن‌هاست کز زمین
بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است
هر دیده‌ای که گریه کند در غمت حسین
یک چشم او مطابق صد چشمه زمزم است
با یاد لحظه‌ای که علم خورده بر زمین
ما گریه می‌کنیم به هر جا که پرچم است
بی‌خود نمی‌دهند به کسی اشک این ثواب
مخصوص دیده‌ای‌ست که با دوست محرم است
هر گوشه‌ای به داغ تو مشغول و باز هم
عالم برای روضه داغ شما کم است
ما را چه ارزشی‌ست به این چند قطره اشک؟
جایی که روضه‌خوان عزای تو آدم است
رضا حمامی