حسین من

باغِمان سرسبز، آب اشک و هوایش روضه هاست
آستانِ نوکری سنگِ بنایش روضه هاست
بهتر از این نیست نسخه، بیخودی جایی نگرد
هر که می گردد به دنبالِ شفایش ، روضه هاست

می کند تطهیر ما را قطره ی اشکِ حسین
ما طبیبِ حاذقی داریم، جایش روضه هاست
گریه کن ، سینه بزن، در دستگاه فاطمه
نسخه ی تضمینیِ درمان ، دوایش روضه هاست
ملتی که شد حسینی در پناهِ فاطمه است
ملتِ ارباب داروخانه هایش روضه هاست
هرچه داریم از محرم از همین ماهِ عزاست
نهضت عاشوراست و آبِ حیاتش روضه هاست
خوش به حال هر که نوکر، شد نمک گیرِ حسین
خوش به حال هر که نان، آب و غذایش روضه هاست
قبره و فی قلب من والاه، دوریم از حرم
شد حسینیه دلِ ما، کربلایش روضه هاست
دست هایش را به یادِ دستِ زهرا داده است
صورت و چشم و سر و بازو برایش روضه هاست
آن کسی که به حسین می گفت: جانم سیدی
ناله های یا اخا ادرک اخایش روضه هاست
نیست گرچه مادرش ام البنین در علقمه
خوب شد که آمده زهرا به جایش، روضه هاست
آنکه روی اسب پایش می کشیده بر زمین
قبرِ کوچک، قامتِ کوتاه، پایش روضه هاست…
مهدی شریف زاده