دلِ عاشق

مرهم زخم دلِ عاشق بیمار حسین
منتها غایت هر،عبد گرفتار حسین

در جهان فخر کنم، ریزه خور اربابم
غم ندارم که بُود، مونسِ غمخوار حسین

مشکل از معرفتم بود که من کم خواستم
چشم پوشیدو عطا کرد، چه بسیار حسین

من زمین خوردم و افتاد گِره در کارم
دست گیرم شده یک بار، نه! هربار حسین

من نمک خوردم و هربار شکستم ظرفش
تا که هر بار شد این مسئله تکرار حسین

تا پشیمان شدم از کار بدم بخشیدم
قبل از آنی که رسد کار به اصرار حسین

چند سالیست حرم داغ دل ما شده است
یا حرم یا برسانم به سرِ دار حسین

من به آغوش ضریحت به خدا محتاجم
پس نکن موهبت از نوکرت  انکار حسین

روی نی ، شاه ، حواست به رقیه باشد
دخترت آمده در کوچه و بازار حسین

بین بازار همه بهر تماشا رفتند
مینویسند که شد، کشته ی انظار حسین

 معین بازوند