روزگاری پر از صفا بودیم

روزگاری پر از صفا بودیم

مرد میدان هر بلا بودیم

دورمان هر چه بود خوبی بود

از دروغ و ریا جدا بودیم

بال پروازمان که وا میشد

از کران تا کران رها بودیم

دلمان صاف بود و بی کینه

مؤمن و پاک و با خدا بودیم

دلمان دل نبود دریا بود

سر به زیر و چه سر به را بودیم

بندگیمان به شرط مزد نبود

به قضا و قدر رضا بودیم

در پی کبر نه ریا هم نه

ولی دنبال کبریا بودیم

نیمه شب جانمازمان پهن و …

همه مشغول ربنا بودیم

اهل العفو گفتن و توبه

اهل پرهیز از خطا بودیم

صبح هر جمعه عهد می خواندیم

با مفاتیح آشنا بودیم

کربلا هم اگر نمی رفتیم

زائر مشهد الرضا بودیم

 محمد حسن بیات لو