جلال پیش جلال تو میزند زانو
وقار از تو گرفته وقار خود بانو
شقیقة الحسنی و شریکة الارباب
کسی که مثل تو باشد در این دو عالم کو
زمان بردن نامت رواست جان بدهیم
به عزت و شرف لا اله الا هو
کمی به فکر دل این غبار هم باشید
تو را به جان عزیزت نزن مرا جارو
خودم که هیچ برای قبیله ام زشت است
اگر زنم به کسی لحظه ای به غیرت رو
رها نمیکنم این رشته ی محبت را
به آیه آیه ی قرآن اگر رسد بر مو
همش به خاطر دوری و آه پروانه است
نگو که شمع دلم میزند چرا سوسو
اگر بناست که عمرم بدون تو باشد
بگیر جان مرا جان ضامن آهو
ابراهیم لآلی