شعر روضه حضرت زهرا (س)

کم کم فضای خانه نفس گیر میشود
کم کم زمان , برای علی دیر میشود

بیچاره مجتبی , چه عذابی کشیده است
دارد ز داغ بی کسی ات پیر میشود

زینب کشیده چادر خود را به روی سر
فکرش به زخم های تو درگیر میشود

فضه دو ماه میشود اینجا نشسته و …
هر روز از کنیزی خود , سیر میشود

هی میرود , که ترک کند خانه ی تو را
با گریه ی حسین تو , زنجیر میشود

ذکری که در قنوت بگیری , یقینی است
خواب حسن , دعای تو … تعبیر میشود

تو میروی و روی… سیاهی به شب رسد
هر کس گلایه کرد ز تو , تحقیر میشود

زهرا بمان , نرو , بخدا سخت میشود
حیدر کنار توست , که چون شیر میشود

پوریا باقری